Ο ελληνικός λαός από το Μάρτη του 2010, δέχεται μία ανηλεή επίθεση,το διακύβευμα της οποίας είναι η διάσωση του βαριά τραυματισμένου από την οικονομική κρίση ελληνικού καπιταλισμού , η αποτροπή της διάλυσης της ευρωζώνης, καθώς, οι ηγετικές ομάδες της ΕΕ ( Γερμανία), έκριναν, ότι η αποχώρηση της Ελλάδας, θα λειτουργούσε σαν θρυαλλίδα που θα συμπαρέσυρε και τους άλλους αδύνατους κρίκους της ευρωενωσιακής αλυσίδας.
Ολοκληρωτικό το τσάκισμα των αντιστάσεων του ελληνικού λαού, άνευ όρων υποταγή του στους σιδερένιους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς.
Αυτά που γίνονται στην Ελλάδα, αλλά και στις άλλες χώρες σε πρόγραμμα, δεν είναι παρά το προανάκρουσμα για το τι θα επακολουθήσει και στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σε τελική ανάλυση, στην Ελλάδα συντελείται ένα προωθημένο πείραμα. Δοκιμάζονται οι αντοχές της κοινωνίας, σε συνθήκες υψηλής ανεργίας, μισθών 300 – 400 ευρώ, ανασφάλιστης εργασίας, διάλυσης των δημοσίων υποδομών σε Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, Κοινωνική Ασφάλιση και βαριάς υπερφορολόγησης των πολιτών.
Η ενίσχυση της ανταγωνιστικής θέσης του ευρωπαϊκού κεφαλαίου στη διεθνή αγορά, απαιτεί την εξαθλίωση των ευρωπαϊκών λαών.
Επομένως δεν πρόκειται για Ελληνική ιδιαιτερότητα.
Τους αφορά όλους, νότιους και βόρειους ευρωπαίους, ανατολικούς και δυτικούς.
Τα επίσημα κυβερνητικά στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, διεξάγεται ολοκληρωτικός πόλεμος, που δεν έχει αφήσει κανένα ανέγγιχτο. Στον πόλεμο αυτό συμμετέχουν όλες οι τάξεις και τα ενδιάμεσα κοινωνικά στρώματα.
Σε ένα νυν υπέρ πάντων αγώνα, έχουν επιστρατευτεί κύριες και επικουρικές δυνάμεις, έχουν διεξαχθεί αιματηρότατες μάχες, με τρομακτικές απώλειες στο στρατόπεδο των εργαζόμενων τάξεων.
Πρόκειται για ολοκληρωτικό ταξικό πόλεμο, η έκβαση του οποίου ακόμα δεν έχει κριθεί.
Από την πλευρά της η Ελληνική ολιγαρχία και οι διεθνείς της σύμμαχοι, φαίνεται να κερδίζουν σημαντικές μάχες – έχουν οδηγήσει πολύ μεγάλα τμήματα των εργαζομένων σε εξαθλίωση – μετρούν όμως και απώλειες.
Ο καπιταλισμός στη χώρα μας, δεν φαίνεται να ανακάμπτει, παρά τις τεράστιες ανθρωποθυσίες, ενώ στη διάρκεια του πολέμου, χάθηκαν πολύτιμες εφεδρείες στο πολιτικό σύστημα.
Τό ΠΑΣΟΚ ψυχορραγεί, ενώ η ΝΔ έχει υποστεί σημαντική φθορά, καθώς έχει υποβιβαστεί σε μεσαίο κόμμα που περιστρέφεται γύρω από την περιοχή του 20%.
Οι ανάσες που προσδοκά να πάρει το εκμεταλλευτικό σύστημα από μία μελλοντική κυβέρνηση Σύριζα, θα αποδειχτούν προσωρινές, γιατί η καπιταλιστική κρίση μοιάζει με κινούμενη άμμο που καταπίνει τα πάντα.
Ανθρώπους, κόμματα, κοινωνικές συμμαχίες και ισορροπίες.
Είναι προφανές, ότι τα 4,5 αυτά χρόνια, έχουμε βρεθεί όλοι μπροστά σε μία νέα κατάσταση.
Αυτό που διακυβεύεται σήμερα, είναι η ίδια η ύπαρξη ελευθερίας η διασφάλιση κάποιων σταθερών που θα εμποδίσουν την εξαθλίωση καί την επιστροφή σε συνθήκες δουλοπαροικίας ή και δουλείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου