Πάμε για άλλα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

Όσοι πίστευαν από την αρχή ακόμη της κρίσης, ότι αυτή η κατάσταση, μετά την είσοδο της χώρας στους μηχανισμούς στήριξης και στην εποπτεία, θα μετατραπεί σε μία δίνη που θα ρουφήξει και θα εξαφανίσει αρκετές κυβερνήσεις, μέχρι να βρει τελικά η χώρα τα πατήματά της, δεν είχαν καθόλου άδικο.

 

Όμως, δεν είναι μόνο οι κυβερνήσεις που θα καταπιεί το τέρας της κρίσης, αλλά και τα πολιτικά κόμματα και τα πολιτικά πρόσωπα που ενεπλάκησαν στην. διακυβέρνηση της χώρας τα σκοτεινά χρόνια της κηδεμονίας από τους εταίρους, τους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, τους τοκογλύφους ή όπως αλλιώς θέλει ο καθένας να τους αποκαλεί.

 

Παρά το γεγονός ότι τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί ως δεδομένο, ήδη, οι καθημερινές εξελίξεις, ιδιαίτερα στο εσωτερικό των κομμάτων της συγκυβέρνησης, δείχνουν τι μέλλει γενέσθαι.

 

Όσον αφορά, λοιπόν, στα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης, τα ηγετικά στελέχη των οποίων αντιλαμβάνονται πολύ καλά τα καταστροφικά αποτελέσματα της υποταγής στους ξένους δανειστές, οι πρώτες απόπειρες για την μετάβαση στην νέα εποχή φάνηκαν στις πρόσφατες Ευρωεκλογές.

 

Οι επιλογές, ή οι σκέψεις για αλλαγή του ονόματος των κομμάτων και άλλες μαρκετινίστικες και επικοινωνιακές πρακτικές, δεν απέδωσαν και ούτε πρόκειται να αποδώσουν, δεδομένου ότι η παροιμία: άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς, είναι γνωστή.

 

Και αυτό γιατί και τα δύο κόμματα - την ΔΗΜΑΡ την αφήνουμε εκτός γιατί όπως φάνηκε αποτελούσε μία έμπνευση για να πέσει μερίδιο της ευθύνης και στην Αριστερά - είναι πια συνυφασμένα με την διάλυση όλων ανεξαιρέτως των δομών της χώρας.

 

Και βέβαια, οι επιπτώσεις δεν περιορίζονται στην ενδεχόμενη συντριβή των κομμάτων των μνημονίων, αλλά επεκτείνονται και στα πρόσωπα.

 

Τελευταία, και στο πλαίσιο των σεναρίων που δίνουν και παίρνουν ενόψει εκλογών, ακούγεται ότι το αποτέλεσμα της κάλπης θα σημάνει και το τέλος της πολιτικής του καριέρας για τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.

 

Και αυτό, όχι μόνο γιατί απέτυχε παταγωδώς στην όποια προσπάθεια κατέβαλε για να ορθοποδήσει η χώρα. λέμε τώρα.

 

Ούτε για λόγους εσωκομματικών συγκρούσεων. Αν και δεν λείπουν.

 

Ούτε γιατί, όπως φαίνεται η κυρίαρχοι του παιχνιδιού Γερμανοί, αποσύρουν σταδιακά την υποστήριξή τους στο πρόσωπό του, επενδύοντας στον ερχόμενο με φόρα Αλέξη Τσίπρα.

 

Αλλά γιατί ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς, όχι μόνο δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, αλλά αποδέχτηκε να είναι αναλώσιμος στα χέρια του διεθνούς παράγοντα. Μόνος του έγινε ένα χαρτί που παίχτηκε και καίγεται για χατίρι των δανειστών. Τώρα, το αν θα καεί τελείως ή όχι, θα φανεί την επόμενη ημέρα των επικείμενων εκλογών, όποτε και αν αυτές γίνουν και βέβαια, αναλόγως των αποτελεσμάτων.

 

Πάντως, στην περίπτωση μία βαριάς εκλογικής ήττας της Ν.Δ δεν πρέπει να θεωρείται απίθανο το ενδεχόμενο, εκτός από τον κ. Σαμαρά, να χαθεί από τον πολιτικό χάρτη και το ίδιο το κόμμα και τα μέλη του να επιχειρήσουν μία ανασύνταξη των δυνάμεων της κεντροδεξιάς και της αμιγούς δεξιάς υπό άλλο σύμβολο και άλλον ηγέτη.

 

Δηλαδή, όσοι τα χρόνια της κρίσης διαχώρισαν τη θέση τους και έμειναν ανεξάρτητοι, ή ενώθηκαν και δημιούργησαν νέους πολιτικούς χώρους- διεξόδους για τους ψηφοφόρους, να συμπράξουν υπό όρους ώστε οι συσχετισμοί δυνάμεων και πολιτικών ιδεολογιών  στο κοινοβούλιο να μην ανατραπούν σε μεγάλο βαθμό.

 

Αν και ακόμη είναι δύσκολο να μπει κανείς σε τέτοιου είδους σενάρια, εντούτοις εκτιμάται πως οι διεργασίες δεν θα αργήσουν να ξεκινήσουν και φανερά, με την ονοματολογία ήδη να απασχολεί τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.

 

Κάτι ανάλογο ισχύει και για το ΠΑΣΟΚ και τον πρόεδρό του Ευάγγελο Βενιζέλο. Αν και δηλώνει ότι υφίσταται τις επιπτώσεις για την απόφασή του να αναλάβει την τύχη της χώρας σε μία τέτοια περίοδο, και αρέσκεται στο να παριστάνει τον «αντάρτη» για τα μάτια του κόσμου, το «ναι σε όλα» στην επιβαλλόμενη κυβερνητική πολιτική προδιαγράφει το μέλλον του.

 

Από την άλλη, η περίπτωση του ΠΑΣΟΚ είναι αρκετά πιο ξεκάθαρη, αφού μετά την αποτυχία του εγχειρήματος επανασύνδεσης κάτω από την σκιά της «ΕΛΙΑΣ», οι "μνηστήρες" της θέσης του προέδρου είναι γνωστοί και τα όρια των στρατοπέδων τους ευδιακρίτως περιχαρακωμένα.
- See more at: http://dotnews.gr/cnt.asp?ctg=2&rid=178#sthash.KjdmvI2w.dpuf

Όσοι πίστευαν από την αρχή ακόμη της κρίσης, ότι αυτή η κατάσταση, μετά την είσοδο της χώρας στους μηχανισμούς στήριξης και στην εποπτεία, θα μετατραπεί σε μία δίνη που θα ρουφήξει και θα εξαφανίσει αρκετές κυβερνήσεις, μέχρι να βρει τελικά η χώρα τα πατήματά της, δεν είχαν καθόλου άδικο.

Όμως, δεν είναι μόνο οι κυβερνήσεις που θα καταπιεί το τέρας της κρίσης, αλλά και τα πολιτικά κόμματα και τα πολιτικά πρόσωπα που ενεπλάκησαν στην. διακυβέρνηση της χώρας τα σκοτεινά χρόνια της κηδεμονίας από τους εταίρους, τους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, τους τοκογλύφους ή όπως αλλιώς θέλει ο καθένας να τους αποκαλεί.

Παρά το γεγονός ότι τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί ως δεδομένο, ήδη, οι καθημερινές εξελίξεις, ιδιαίτερα στο εσωτερικό των κομμάτων της συγκυβέρνησης, δείχνουν τι μέλλει γενέσθαι.

Όσον αφορά, λοιπόν, στα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης, τα ηγετικά στελέχη των οποίων αντιλαμβάνονται πολύ καλά τα καταστροφικά αποτελέσματα της υποταγής στους ξένους δανειστές, οι πρώτες απόπειρες για την μετάβαση στην νέα εποχή φάνηκαν στις πρόσφατες Ευρωεκλογές.

Οι επιλογές, ή οι σκέψεις για αλλαγή του ονόματος των κομμάτων και άλλες μαρκετινίστικες και επικοινωνιακές πρακτικές, δεν απέδωσαν και ούτε πρόκειται να αποδώσουν, δεδομένου ότι η παροιμία: άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς, είναι γνωστή.

Και αυτό γιατί και τα δύο κόμματα - την ΔΗΜΑΡ την αφήνουμε εκτός γιατί όπως φάνηκε αποτελούσε μία έμπνευση για να πέσει μερίδιο της ευθύνης και στην Αριστερά - είναι πια συνυφασμένα με την διάλυση όλων ανεξαιρέτως των δομών της χώρας.

Και βέβαια, οι επιπτώσεις δεν περιορίζονται στην ενδεχόμενη συντριβή των κομμάτων των μνημονίων, αλλά επεκτείνονται και στα πρόσωπα.

Τελευταία, και στο πλαίσιο των σεναρίων που δίνουν και παίρνουν ενόψει εκλογών, ακούγεται ότι το αποτέλεσμα της κάλπης θα σημάνει και το τέλος της πολιτικής του καριέρας για τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.

Και αυτό, όχι μόνο γιατί απέτυχε παταγωδώς στην όποια προσπάθεια κατέβαλε για να ορθοποδήσει η χώρα. λέμε τώρα.

Ούτε για λόγους εσωκομματικών συγκρούσεων. Αν και δεν λείπουν.

Ούτε γιατί, όπως φαίνεται η κυρίαρχοι του παιχνιδιού Γερμανοί, αποσύρουν σταδιακά την υποστήριξή τους στο πρόσωπό του, επενδύοντας στον ερχόμενο με φόρα Αλέξη Τσίπρα.

Αλλά γιατί ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς, όχι μόνο δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, αλλά αποδέχτηκε να είναι αναλώσιμος στα χέρια του διεθνούς παράγοντα. Μόνος του έγινε ένα χαρτί που παίχτηκε και καίγεται για χατίρι των δανειστών. Τώρα, το αν θα καεί τελείως ή όχι, θα φανεί την επόμενη ημέρα των επικείμενων εκλογών, όποτε και αν αυτές γίνουν και βέβαια, αναλόγως των αποτελεσμάτων.

Πάντως, στην περίπτωση μία βαριάς εκλογικής ήττας της Ν.Δ δεν πρέπει να θεωρείται απίθανο το ενδεχόμενο, εκτός από τον κ. Σαμαρά, να χαθεί από τον πολιτικό χάρτη και το ίδιο το κόμμα και τα μέλη του να επιχειρήσουν μία ανασύνταξη των δυνάμεων της κεντροδεξιάς και της αμιγούς δεξιάς υπό άλλο σύμβολο και άλλον ηγέτη.

Δηλαδή, όσοι τα χρόνια της κρίσης διαχώρισαν τη θέση τους και έμειναν ανεξάρτητοι, ή ενώθηκαν και δημιούργησαν νέους πολιτικούς χώρους- διεξόδους για τους ψηφοφόρους, να συμπράξουν υπό όρους ώστε οι συσχετισμοί δυνάμεων και πολιτικών ιδεολογιών  στο κοινοβούλιο να μην ανατραπούν σε μεγάλο βαθμό.

Αν και ακόμη είναι δύσκολο να μπει κανείς σε τέτοιου είδους σενάρια, εντούτοις εκτιμάται πως οι διεργασίες δεν θα αργήσουν να ξεκινήσουν και φανερά, με την ονοματολογία ήδη να απασχολεί τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.

Κάτι ανάλογο ισχύει και για το ΠΑΣΟΚ και τον πρόεδρό του Ευάγγελο Βενιζέλο. Αν και δηλώνει ότι υφίσταται τις επιπτώσεις για την απόφασή του να αναλάβει την τύχη της χώρας σε μία τέτοια περίοδο, και αρέσκεται στο να παριστάνει τον «αντάρτη» για τα μάτια του κόσμου, το «ναι σε όλα» στην επιβαλλόμενη κυβερνητική πολιτική προδιαγράφει το μέλλον του.

Από την άλλη, η περίπτωση του ΠΑΣΟΚ είναι αρκετά πιο ξεκάθαρη, αφού μετά την αποτυχία του εγχειρήματος επανασύνδεσης κάτω από την σκιά της «ΕΛΙΑΣ», οι "μνηστήρες" της θέσης του προέδρου είναι γνωστοί και τα όρια των στρατοπέδων τους ευδιακρίτως περιχαρακωμένα. 

dotnews